Willy Lustenhouwer wordt als derde kind geboren in het gezin van Guillaume Lapouter en Eugenie Dujardin. Hij groeit op in de toen nog zeer landelijke gemeente Sint-Andries bij Brugge. Hij loopt er school bij Meester Ampe en gaat later naar de wezenschool in Sint-Kruis waar hij met onderscheiding het diploma van schoenmaker haalt.
Willy bleef niet lang schoenmaker want de jonge knaap bleek al heel vroeg over andere talenten te beschikken. Zo bleek hij het ideale ‘kindje Jezus’ te zijn voor de processie naar het miraculeuse Mariabeeld van ’t Boomptje in Assebroek en is hij een opmerkelijk talent in de toneelvereniging van St.- Andries waar hij meespeelt in de vaak vrome blijspelen.
De kleine Willy blijkt ook vrij muzikaal te zijn. Van z’n vader krijgt hij een tweedehands banjo en krijgt hij van Albert Joye, zoon van de huisbewaarder van het Brugse stadhuis, z’n eerste muzieklessen. Later schaft Willy zich ook nog een mandoline en een xylofoon aan.
Brugs orkestleider Xavier Geerolf krijgt lucht van Willy’s muzikale talent en vangt hem op in zijn gezelschap. Willy neemt naast muzikant in het gezelschap ook stilaan de rol van entertainer aan door de muzikale stukken op een humoristische manier aan elkaar te praten.
Lucien Delbarre, producer bij Radio Kortrijk, de toenmalige naam voor de latere BRT 2, krijgt gehoor van z’n talenten en neemt Willy, die ondertussen de artiestennaam ‘Lustenhouwer’ aangenomen heeft, op in z’n radioprogramma ‘Lachen is gezond’. Het programma wordt elke week in een andere parochiezaal in Vlaanderen opgenomen, trekt volle zalen en bij uitzending loopt geen mens op straat want iedereen zit gekluisterd aan z’n radio!
In 1953 start de ‘Vlaamse televisie’ haar uitzendingen en talenten van de radio krijgen in het prille begin van de televisie ook hun kansen op het scherm. Willy had hierin wel wat ervaring want als enige Vlaming had hij ooit opgetreden op de Franse televisie! Lustenhouwer presenteert op het NIR het populaire spelprogramma ‘Waag je kans’ en later ook ‘Een tegen allen’. Hij treedt ook nog aan in de programma’s ‘Hartenwens’, ‘Boemerang’ en ‘Binnen & Buiten’. Dit laatste programma presenteerde hij niet alleen maar stelde het ook samen.
Willy vond ondertussen de weg naar de professionele muziekwereld. De meeste van z’n honderden zelf geschreven liedjes werden zowat altijd op muziek gezet door z’n boezemvriend Roger Danneels. Z’n eerste plaat ‘Jozefien’, gezongen in het algemeen Nederlands kent weinig bijval maar als Lustenhouwer overschakelt in het Brugse dialect is het succes enorm! Wanneer hij ‘Ziejje van Brugge’ uitbrengt verovert de Bruggeling heel Vlaanderen en krijgt hij diverse uitnodigingen om te gaan optreden voor uitgeweken Vlamingen in Amerika en Canada.
Lustenhouwer maakte in totaal 612 nummers en verschillende platen worden snel bekroond met goud en platina.
De vele, vaak grote verplaatsingen naar optredens en het slopende en tijdrovende televisiewerk doet Willy besluiten om meer lokaal te gaan werken. De krant schrijft een citaat van Lustenhouwer: ‘Ik zou mijn carriere graag afsluiten met een one-man-show in “mijn” Brugse stadsschouwburg’. De interesse hiervoor is groot en Willy moet nu wel iets op poten zetten. De eerste show komt er en is een immens succes. Er volgen nog er nog negen! Shows die vaak tot zes keer toe opgevoerd worden…
Lustenhouwers taal was ‘Brugs’, z’n dialect die hij koesterde. Bewijs daarvan zijn de duizenden typische Brugse woorden en uitdrukkingen die hij met engelengeduld verzamelde. Hij hoopte er ooit een ‘Brugs woordenboek’ mee te kunnen vullen, wat hem echter niet meer gelukt is. De Brugse volkscultuur boeide de man heel erg. Zo ging hij met opname-apparatuur vaak naar Brugse rustoorden en instellingen om volksliedjes van toen te kunnen registreren. Hij noteerde de teksten en gaf ze uit in ‘De geschiedenis van het café-chantant’. Hij kreeg hiermee een nominatie voor de provinciale prijs voor volkskunde.
Na een slepende ziekte overleed de gevierde Bruggeling op 13 juni 1994.
In 2004 zorgde VBRO-Radio zaakvoeder Frederik Thomas voor een borstbeeld van Lustenhouwer. Het beeld kreeg eerst een plaats in de tuin van de omroep in de Jan Miraelstraat en werd later bij de verhuis van de omroep geplaatst in de benedenzaal van ‘Huis ter Beurze’ in de Brugse Vlamingstraat.
Op gepaste wijze werd in 2015 een heuse ‘Lustenhouwer-salon’ ingericht in het Huis Ter Beurze waar de bezoeker de levensloop van de artiest kan aanschouwen.